Ang mga Babae ay hindi Babae Lang

 "Ang pagkatao ng isang babae ay hindi nasusukat sa kanyang pagiging birhen, sa haba ng kanyang biyas, sa halina ng kanyang ngiti, o sa indayog ng kanyang balakang. Ang tunay na sukatan ng kanyang pagkatao ay ang kakayahang ibahagi ang sarili sa paglilingkod sa kapwa at palayain hindi lamang ang kanyang kasarian kundi ang lipunang kanyang ginagalawan." -Lorena Barros, manunulat, guro, aktibista

Ang sabi ng ibang tao, dapat maganda ka, pati ang hubog ng katawan, para tanggapin it ng kalalakihan. Sa loob ng bahay namin, sinabi sa akin ni Papa noon nung hindi pa kami okay, hindi kita kailangan, hindi ikaw ang magdadala ng apelido ko.

Na ayaw kong paniwalaan sa mga lalaki. Dahil palagi silang may pamantayan ng pagiging babae. Na dapat ito ka o iyan ka, at kapag hindi, hindi ka kinikilala. Kilalanin man pero asawa ni ganito o kapatid ni ganyan. Maliit ang tingin nila sa mga gaya namin.

Ang mga babae ay mga babae, at hindi babae lang. Hindi kami para lang sa runway o sa harap ng lente ng kamera, hindi namin kailangang hulmahin ang hubog ng katawan at ayusin ang itsura ayon sa idinidikta ng lipunan. Hindi namin trabaho ang ngumiti at kumaway para maging kahali-halina. Lalong hindi kami para lang sa kusina, o sa lababo, o sa harap ng planggana at balde. Higit pa doon ang kayang gawin ng mga babae, kaya naming umangat, manguna, at mamuno. Hindi kami mga dekorasyon sa entablado at sa sariling tahanan. 

Marami kaming kayang patunayan. Kami rin ay mga guro, magsasaka, inhinyero, arkitek, doktor, mga manggagawa, ina, anak, kapatid, mabuting tao. 

At, hindi tungkulin ng mga babae ang magdala ng apelido dahil kaya naming gumawa ng sariling pangalan. Gagamitin namin ang aming mga tindig para kondenahin ang bulok na sistema, ang aming mga labi para magbigay ng opinyon at maging boses ng mga taong hindi pinagsasalita, ang aming mga kamay para ikuyom ito at iangat ang mga panawagan, at ang aming mga paa para maglakad sa mahabang kalsada. Ang kalsada ang aming entablado. Hindi para rumampa, o magpaligsahan, o magpahabaan ng buhok, o magpataasan ng takong, magsasama-sama kami, nakakapit-bisig, para palakasin pa ang isa't isa. Para sa aming mga karapatan. Para makalaya. Para sa bayan. Aabante palagi ang mga babae!