Pangarap ko talaga maging manunulat. Kaya sabi ko nung bata ako, kapag na-publish ako sa libro o nakapag-publish na ako ng libro, pwede na akong mamatay. Feeling ko yun lang ang tungkulin ko sa mundo. At alam ko namang imposible.
Bago ako grumadweyt ng hayskul, hiningan kami ng adviser namin ng sagot sa tanong na "What is your ambition?", sigurado ako sa gusto ko. Gusto kong maging writer. Pero, hindi pala ganun kadaling sabihin yun. Parang mahirap panindigan.
Ako kasi yung inaasahan ni Mama sa tuition fee ng kapatid ko at ng mga kakailanganin nila sa school. Maliit ang sahod ko bilang teacher, hindi ko kakayaning saluhin lahat. Mabuti na lang pinalad na kahit papaano kumikita sa pagsusulat. Ang problema kasi ng mga nagsusulat gaya ko, ano ba talaga ang pagsulat? Hobby or job? Dahil pwede naman tayong magsulat lang nang magsulat para magpalipas ng oras pero palagi nating iniisip na ang manunulat ay nagugutom din, naghihirap, may pangangailangan, inaasahan.
Parang nung kelan lang, tumataginting na 70K ang kailangan ko para mai-enroll yung kapatid ko. Hindi ko alam yung gagawin ko dahil walang-wala ako nung panahon na yun. Alam niyo na, kapag kontraktwal ang guro, walang sahod sa bakasyon. Kaya sinabihan ko si Mama na mangutang muna kahit pang-down lang. May pera akong darating pero sa susunod na linggo pa. Bayad yun sa mga librong tinapos ko. Hindi ko pala kayang mabuhay kung pagsulat lang ang hanapbuhay ko.
Sinamahan kong magbayad si Mama. Natulala ako sa resibo. Kung bakit naman kasi itong mga institusyon, taon-taong nagtataas ng matrikula. Anong tingin nila sa mga nagpapaaral, tumatae ng pera? Mga salita lang naman ang kaya kong iluwal.
Wala e, panganay. Ako lang muna ang pwedeng asahan sa amin. Kaya hindi ako pwedeng magkamali. Mataas ang expectation sa akin. Maraming pangarap sa akin sina Mama at Papa, para balang araw makatulong ako sa kanila. Pero hindi kasama doon ang pagiging writer. Oo nga naman, walang pera sa pagsulat. Hindi naibebenta ang mga salita dahil pagmamay-ari yun ng lahat. Gusto nila akong maging accountant, o architect, o engineer, pero ito ako, nagsusulat. Kung hindi nagsusulat, nagtuturo. Parehong maliit ang pera, mula sa mga gusto kong gawin. Parehong hindi kayang buhayin ang walong myembro ng pamilya.
Kahit ano pang sabihin nila, magsusulat ako. Hindi ako bibitaw. Kung babalikan ko lang yung sinabi koong nung bata ako, babawiin ko. Hindi pa ako pwedeng mamatay. Marami pa akong gustong sabihin. Ang tungkulin ko ay maging boses ng ibang tao. Hindi sa halaga ng makukuha. Magkukuwento ako nang magkukuwento nang libre. Paninindigan ko ang ambisyon ko.
No comments:
Post a Comment