Akala ng iba, babae lahat ng kapatid ko. Dahil puro babae nga naman yung nakikita nila tuwing nag-a-upload ako ng photos. Two years ago nung nagkaroon kami ng latest and last family picture na kumpleto kaming lahat, galing kami sa labas para mag-celebrate ng birthday. Minsan lang kami magpiktyur dahil minsan lang kasi talaga kami makumpleto. Baka late yung isa, baka may ginagawa, baka umalis. Nagkakaroon lang naman kami ng family picture noon kasi required lang sa mga form na sinasagutan ni Papa.
Ang daming nagugulat kapag nalalaman nilang may lalaki pala kaming kapatid. Pinuntahan namin si Buloy nung nakaraan sa inuupahan niyang apartment. Kampante kami na makikita namin siya. Magpapasko naman, kako. Panahon ng pagmamahal at pagpapatawad. Pero nagkamali kami.
Alam kong hindi kami ok ni Buloy. Away-magkapatid lang yun, lumipas na. Kapag pumupunta pa siya dito noon after ng bangayan namin, nagkakausap naman kami. Hindi ako galit sa kanya. Wala namang dahilan para magalit sa kanya. Ganito talaga minsan ang Ate. Ang sarap lang tuloy balikan noong mga bata pa kami, nagbubugbugan kami pero nagkakaayos din naman. Ngayon, iba na. Hindi na kayang buoin ang winasak ng muhî at sama ng loob niya.
Mabuting kapatid si Buloy. Sinasamahan niya kami nina Buninay at Maria kapag pumupunta kami sa SM o maggagala o lalabas lang ng bahay. Pakiramdam naming magkakapatid e safe kami dahil may lalaki kaming kasama. Pero hindi ko sinabing mabuti siyang ama.
Ayos lang naman sa akin na hindi niya na ako ituring na ate pero sana wag niya kalimutang maging kuya kina Anisha at Precious. Na sa kabila ng lahat ay anak pa rin siya nina Mama at Papa. Na may tahanang naghihintay sa kanya. Nandito pa rin yung mga gamit at mga damit niya. Nakahanda pa rin yung mga camera. May mga nakatambak na film ng instax na uubusin para masulit at makumpleto ulit kami sa family picture.
No comments:
Post a Comment