Inabutan tayo ng traffic sa Taft. Sakto lang naman yung alis natin kaso Biyernes pala nang araw na yun, rush hour pa. Tumatawag na sa akin yung organizer ng event, tinatanong kung nasaan na ako. Natataranta ako. Mahigpit kasi yung oras nila sa program. Meron na lang daw akong 10 minutes para makahabol. Sa Pedro Gil palang hindi na umaabante yung bus na sinasakyan natin. Tinanong din nila ako kung makakahabol pa ba ako, hindi ako sure. Hindi kakayanin yung palugit na oras para makarating sa Espanya. Nasa na Kalaw saka ako nakapag-decide. Kaya sinabi ko sa organizer na hindi na ako makaabot. Mabuti na lang naintindihan nila ako.
"Tara, ikot na tayo." sabi ko sa 'yo.
"Oh bakit? Hindi na tayo tutuloy?" tanong mo.
"Nagsabi na ako sa kanila." sagot ko.
Pumara ako saka tumayo, sinundan mo ako. Binaba tayo ng driver sa Lawton. Napansin mong medyo nanghinayang ako dahil malapit na tayo pero hindi na talaga kakayanin ng panahon. Baka mas traffic sa Quiapo, o baka pagdating natin dun e tapos na. Naiinis ako sa sarili ko. Dapat hindi ka na lang sumama. Humingi na rin ako ng sorry sa 'yo kasi nagsayang lang tayo ng pamasahe. At hindi ko rin naman kasi alam kung bakit palagi mo akong gustong samahan sa mga event na nai-invite ako.
Sabi mo, gusto mo lang. Ikaw rin naman nagsabi sa aking hindi ka sanay pumunta sa malalayo. Tapos lahat pa ng events ko, talagang malalayo. So, paano mo naging gusto yun? E ikaw naman yung kasama ko, hirit mo.
Niyaya na kitang dumaan sa underpass para tumawid, para doon na tayo sasakay ng FX pabalik. Kaso ang sabi mo, huwag na akong mag-alala dahil itwala namang sayang sa araw na yun.
Hinawakan mo yung kamay ko. Alam kong gusto mong pakalmahin yung isip ko. Tinanong mo ako kung may gusto ba akong puntahan. Wala naman akong alam na pwedeng tambayán. Ikaw rin, walang ideya. Kaya naglakad-lakad muna tayo hanggang sa nakarating tayo sa Bonifacio Shrine. Nadaanan din natin ang SM Manila. Wala pa rin tayong gustong puntahan. Humakbang ulit tayo. Nalagpasan na rin natin ang PNU, TUP, Adamson. Wala talaga. Nagpasya na tayong kumain na lang, nang may nakita tayong guard na nagpapapasok ng mga tao sa building nila. Tinignan natin kung anong meron.
Sinehan. Cinematheque. Nagtinginan lang tayo. Mga matang nagsasabing, tara nood tayo. Nagkataon pang may exhibit para kay Lino Brocka. May maganda naman palang kapalit yung pagka-badtrip.
Nasaktuhan natin yung screening ng Maynila sa mga Kuko ng Liwanag, limang minuto na lang bago mag-start. Manghang-mangha ako dahil fifty pesos lang yung bayad. Naghahalo ang saya at luha ko. Masyado namang mabait yung pagkakataon sa akin. Sa atin.
Umupo na tayo. Patay na ang lahat ng ilaw. Liwanag na lang ng screen ang tumatama sa mga mukha natin. Bumulong ka sa akin, "'Di ba sabi ko sa 'yo, hindi sayang yung lakad natin."
Nginitian kita. Hiniling nang sandaling iyon, sana palagi kitang kasama.
Love you!
ReplyDelete