Gaano na Tayo Katagal Nakadungaw sa Bintana?

 Eksakto isang taon ngayong araw simula nang mag-lockdown dito sa atin. Ikinulong nila tayo sa kanya-kanyang bahay. Isinara natin ang mga pinto at maski tayo ay binalot ng takot kaya hindi na natin sinubukang tumapak sa labas. Ang nagawa lang natin ay dumungaw sa bintana. Hanggang sa maging maayos ang lahat. Umaasa tayo na sa mga susunod na buwan ay wala na ang virus.

Wala naman talagang problema sa quarantine, sa totoo lang. Kung provided lahat ng gobyerno. Kung binigyan lang nila ang bawat pamilya ng pangangailangan sa araw-araw: pagkain, bigas, alcohol, face masks, mga vitamins. Hindi yung ayuda na pang-isang araw lang. Ipinaramdam sana sa atin ang 15 billion at lahat ng kanilang inutang. Edi lahat sana nasa loob ng tahanan. Habang hinihintay gumaling ang mga nasa isolation area.

Umpisa palang naman, hiningan na natin sila ng kongkretong plano. Na hanggang ngayon ay wala pa rin. Ang solusyon nila para puksain ang virus ay curfew, lockdown, liquor ban, magbantà, at pumatay. Dahas at pagkulong ang pinairal nila ngayong pandemya. Hindi na tuloy natin alam kung ano na ba talaga ang sakit na kumakalat sa lipunan.

Lahat naman ng tao sumusunod. Pero bakit galit na galit sila dahil nga pasaway daw ang mga taong lumalabas para mamalengke o kinailangang bumalik sa trabaho o maglakô ng kung ano-ano sa kanto, pero hindi sila nagalit kina Koko, Sinas, at Roque. Maawa na lang daw tayo. Hindi rin bakasyon ang pandemya para sabihing masarap ang buhay sa panahong ito. May mga pamilya nang walang maihain sa hapag, nabaon sa utang at bayarin, namatayan ng mga mahal sa buhay, walang hanapbuhay, nanlimos sa daan. Nasaan doon ang compassion?

Nakadungaw pa rin tayo sa bintana habang nakikinig ng balita. Minumura ng hepe at pinaghahampas ang mga lalaking gustong lumabas sa compound. Binilad sa araw at pinagpapalo ng yantok ang mga kamay ng tinatawag nilang pasaway. Pinarurusahan kahit ang mga nasa loob ng kanilang bakuran. Wala naman silang hakbang para matapos na yung COVID. Ang kaya lang naman nilang gawin ay arestuhin at pagmultahin ang quarantine violators. Nagtutulungan sila at nagsasaluhan ng kapalpakan habang tayo ang pinag-iinitan.

Nakadungaw pa rin tayo sa bintana. Binibilang ang pataas na pataas na kaso ng COVID. Nakaabang sa ayuda na hindi naman na dumating. Hinihintay pa rin ang bakuna. Bakuna na may isang daang porsyentong ligtas at tiyak na tatalab.

Napapagod na kaming dumungaw sa bintana. Hindi pa nga tapos sa unang COVID e mayroong na namang mga bagong variant. Lagpas kalahating milyon na ang may sakit. Ilang pamilya na ang namatayan. Ang nawalan ng trabaho. Ang nawalan ng tahanan. Pero wala pa ring kumikilos sa administrasyon. Hindi na namin kaya pang maghintay hanggang sa susunod na taon.