Pinakita sa amin ni Papa yung picture nung batang tine-train niya at sinabi niya yung improvement mula day 1 hanggang week 2. Masaya si Papa dahil nakikita niyang determinado at pursigido yung baguhang siklista. Palibhasa kami, hindi namin sinundan yung yapak niya. Ginawa na lang tuloy niya kaming assistant.
Ako palagi ang pinapa-edit ni Papa ng budget proposals nila nung naging head coach siya. Hindi kasi siya maalam sa computer at printer kaya kaming magkakapatid ang katuwang niya sa mga papeles.
Nalaman ko na hindi lahat tinatanggap, kasi raw walang budget. Narinig ko kasi silang nag-uusap ni Mama, minsan late dumarating kaya inaabonohan nila, minsan kanya-kanya silang gastos para makapunta sa seminar o makalaban sa ibang bansa. Kung walang pera ang atleta, hindi makakasama, kaya pinag-aambagan na lang nila.
Meron pa, yung mismong mga atleta, sila pa ang humihingi ng permit sa sarili nilang venue. Kasi may iba rin daw na gumagamit dun. Wala silang choice na lumipat dahil may nagzu-zumba o ginagamit para sa pagtitipon ng mga religious groups kahit sila ang nagpa-reserve. Kesa sa hindi sila makapagpraktis.
Elementary ako nang makita ko si Papa sa TV. Atleta palang siya nun. Iniinterbyu ng ABSCBN. Pumunta rin ang GMA sa bahay para interbyuhin siya. Sinibak kasi sila sa Philippine Cycling dahil sa pagsiwalat ng korapsyon. Nag-request sila ng magaganda at bagong equipments, tapos peke at luma ang binigay sa kanila, kulang-kulang pa.
Nakapanood ako ng 23rd SEA Games, year 2005, dahil may laban si Papa. Ang ganda at ang linis ng Pilipinas dahil tayo ang host. Matingkad ang kulay ng Amoranto Sports Complex dahil bagong pintura ang lahat. Pagkatapos ng SEA Games, back to normal ulit. Lumipas ang mga taon, kupas na ang pintura, kinakalawang na ang mga bakal, tapyas-tapyas na ang oval at velodrome.
Kung talagang gustong magpabida ng gobyerno, araw-araw nila sanang tulungan ang manlalaro natin at ayusin ang venue (hindi sa paraang pagpapatag ng mga bundok at pagpapalayas sa mga katutubo para gawing stadium), hindi yung kung kelan lang tayo host. Aanhin naman nila ang 50 million na kaldero o kung anong bagay na hindi naman nila magagamit sa laro nila. Bakit kasi sila nagtatalaga ng mga taong wala namang alam sa sports.
Sa totoo lang, maraming Pilipino ang lumalaban sa loob at labas ng bansa, kaso hindi naman nila kinikilala kapag talo. Saka lang naman nila sinusuportahan at pinagmamalaki kapag nagkamit na ng medalya.
No comments:
Post a Comment