Nakita namin sa bag ni Carly yung picture nila ni Buloy, naka-ziplock. Nakita niya sigurong pakalat-kalat dito sa bahay. Baka gusto niyang iuwi sa bahay nila. Ito yung unang picture nila limang taon na nakalipas at hindi na nasundan pa.
-
"Mamita, tawagan mo nga yung totoong Papa Buloy ko. Tapos ipakita mo ako." bigla na lang sinabi ni Carly kay Mama. Napayakap na lang siya sa apo. May araw din na may nakita si Carly na picture ni Buloy nung baby pa, sabi nung mama niya. Palagi raw binabalik-balikan ng bata yung picture dahil palagi raw nagugulo yung drawer. Gusto man naming magpakita ng latest photos ng Papa Buloy niya e wala kaming maipakita dahil binlock niya kaming lahat.
Hindi naman talaga hinahanap ni Carly yung papa niya kasi wala naman siyang pake, ni hindi nga niya nakita sa personal. Sa isip-isip namin, pag lumaki 'to, malamang e magsisimula na siyang magtanong-tanong. At masyado naman yatang napaaga. Nakakalungkot dahil hindi dapat nararamdaman ng sinomang bata ang mawalan ng ama. Hindi naman kelangan ni Carly yung totoong papa niya, marami na siya nun. Ang mga lolo niya, mga tito, step-dad. Mas marami pa siyang kelangan habang lumalaki at tumatanda, sana kahit yun man lang maibigay sa kanya ng totoong papa niya.
-
Pinuntahan namin si Buloy bago magpasko, dun sa inuupahan nilang apartment. Nagbakasakali lang kami. Hindi namin alam kung nandoon ba o wala. Kung patutuluyin ba kami o hindi. Limang taon na rin kasi namin siyang hindi nakakasama tuwing pasko. Hindi lang pala pasko, araw-araw. Napag-uusap-usapan naman namin siya minsan dito sa bahay, umaasa na may balita tungkol sa kanya. Palagi namin siyang niyayaya na bumisita dito pero siya itong ayaw magpakita.
Matagal kaming naghintay sa tapat ng apartment nila bago niya sagutin yung tawag galing sa kasama naming pinsan. Ang sabi niya, nasa bahay lang daw siya. Lumipat na raw sila pero malapit lang din doon. Icha-chat niya raw yung address. Pagkababa ng tawag, hindi address yung nakuha namin, cellphone number ng girlfriend niya. Yun daw ang tawagan namin dahil nasa trabaho "raw" siya. Maraming beses naming tinawagan pero walang sumasagot.
Kaya kami na lang yung nagtanong-tanong sa mga nakakakilala sa kanila. Itinuro kami sa dalawang apartment. Pinuntahan namin pero wala doon. Umaasa pa rin kami dahil gusto rin naming makausap yung kapatid namin.
Ilang oras kaming nagpaikot-ikot. Yung nandun na kami pero hindi namin siya nakita, o nakamusta man lang. Ganito pala maghanap ng mga taong nagtátagô.
-
5 years old na si Carly, kapag tinatanong namin siya kung nasaan ba yung papa niya, isa lang sagot niya,
"Umalis."
No comments:
Post a Comment