Tamang throwback lang ng mga moment nung face-to-face class pa. Mukhang matatagalan pa tayo sa stage ng module at online class. Mag-iisang taon na mula nang magka-COVID. Wala pa ring concrete plan ang gobyernong ito.
By the way, story time muna. Bago pa maging ganito ang set-up natin, e matagal nang WFH ang mga guro.
Bago makapagbigay ng mga panuto sa mga estudyante, mangungunsume ka muna sa kasasaway bago sila tuluyang manahimik. Bawat bigkas mo ng mga salita, sasabayan nila ng ingay. Yung iba, nakakunot na yung noo dahil hindi nila maintindihan yung mga sinasabi ng guro nila. Yung iba naman, dedma lang. Mauubos lang ang oras mo kasesermon, tatahimik lang sila saglit saka ulit babalik.
"Naintindihan ba?"
"Opo."
"Wala nang mga tanong?"
"Wala na po."
"Mga paglilinaw?"
"Wala na rin po."
Kaya alam kong alam na nila ang gagawin. Naintindihan daw e. Malinaw daw e.
Matapos mong ibigay ang lahat ng detalye at isa-isahin ang mga importanteng bagay na dapat nilang malaman, marami kang matatanggap na mensahe pagkauwi mo.
"Binibini, ano pong pormat?"
"Ma'am kelan po ipapasa?"
"Pwede po bang i-extend hanggang bukas?"
Magsisisihan pa yang mga yan. Sasabihing ang ingay po kasi nila ganito. Tapos magdadahilan pa sila na ito po kasi yung sabi ng grupo nila ganyan. Ayos na rin talagang mag-deactivate kapag malapit na ang pasahan nila o kaya naman sana ibinigay na lang ang gawain through groupchat. Wala pang ingay. Minsan, hindi mo na alam kung paano susukatin ang pagiging dakila mo dahil hanggang sa bahay ay guro ka.
No comments:
Post a Comment