May na-discover akong bago sa kay Anisha. Hindi lang pala siya mahilig magbasa ng mga kuwento. Mahilig din siyang manuod ng film. Hindi ko nahawakan yung laptop simula nung lockdown dahil palagi siyang nanunuod.
Kapag may gusto siyang kuwentong pambata, paulit-ulit niya itong binabasa. Ganun din sa panunuod. Kahit ilang beses pa, hindi siya nagsasawa. Iba-ibang genre. Local at foreign. May mga binabanggit siyang title ng pelikula, tinatanong kung alam ko raw ba yun. Sabi ko, hindi. May mga napanuod na pala siyang hindi ko pa napapanuod.
Kabisado niya ang mga lines gaya ng pag-memorize niya sa mga story book. Kaya naiinis ako kapag nanunuod ako at spoiler siya. Nagsusumbong na lang ako kay Mama. Pero ang totoo, naa-amaze ako kasi hindi niya nakakalimutan ang bawat eksena. Kung saan may nakakatakot, kung saan may nakakatawa. Alam niya rin ang kilos ng mga karakter.
May bago kaming ginagawa pagkatapos kumain. Gabi-gabi niyang tinatanong si Rommel ng "Teacher, manunuod ba tayo?" Kapag hindi namin pinansin, kukulitin niya kami sa tanong niya. Edi ang gagawin ni Rommel ay ihahanda yung hard drive ko, maghahanap ng subtitle at isasaksak sa TV para lahat kami makapanuod. Magmu-movie marathon kami hanggang sa antukin kami.
Nanunuod siya kanina sa laptop ng Hello, Love, Goodbye nang manuod kami nina Mama at Rommel ng Stardust sa TV. Umepal siya. "Ay napanuod ko na yan, e. Ako yung star dyan. Maganda yan." Tapos kuwento-kuwento siya ng mga tagpo. Nakakainis.
Sabi ko, "Mahilig ka pala sa film. Sige, bibigyan kita ng marami pang film." Syempre niyabangan niya ako. Wag na raw yung mga napanuod niya. Tapos babanatan ako ng "Ate, napanuod mo na yung *insert maraming title*?"
Hindi.
No comments:
Post a Comment