Palagi kaming pinapanuod ni Anisha kapag nagsusulat. Nandyan siya sa tuwing naghahabol kami ni Rommel ng deadline. Tinatanong niya kung anong pangalan ng karakter. Kung anong nangyari sa kuwento. O kung bakit minsan may nagmumura sa conversation. Binabasa niya rin nang malakas, paulit-ulit, kapag natatagalan siya sa amin dahil ang tagal naming dugtungan.
Mahilig siyang magbasa e. Meron pa siyang halos sampung librong hiniram kay Rommel na hindi pa rin niya binabalik hanggang ngayon. At halos makabisado na niya ang mga yun.
Kapag nakaharap kami sa laptop, bigla siyang magsasalita. Siya mismo ginagawan niya ng title yung mga kilos niya, "Si Anisha na Tamad", "Si Anisha na Hindi Mahilig Kumain", at "Si Anisha na Spoiled". Siguro, epekto ng mga binabasa niyang kuwentong pambata.
Nung isang araw kinuwento niya kay Rommel ang Alamat ng Nanay at Tatay, hindi ko alam kung inimbento niya lang. Hindi ko mapigil yung tawa ko. Hindi ko alam kung horror o comedy o transgressive.
Itong picture niyang ito, inutusan siya ni Rommel na magsulat ng kuwento. Kapag nakagawa siya ay may ibibigay sa kanya. 30 minutes na siyang nakaharap sa laptop at ito na ang itsura niya ngayon. Nagalit pa siya sa mga pinsan niya dahil iniistorbo raw siya.
What if maging writer din si Anisha?
No comments:
Post a Comment