Excited lahat ng estudyante kapag first day. Bagong school uniform, bagong sapatos, bagong bolpen, bagong notebook, at kung ano-anong mga bagong gamit.
Kaming mga teacher, bago rin naman lahat. Bagong marker, bagong eraser, bagong ink, bagong correction tape, bagong class lists, bagong forms, bagong syllabi, bagong lesson plans, bagong class records, bagong mga mukhang kailangang matandaan.
Dahil bagong school year, naghahanda rin kami bago kami humarap sa inyo. Maraming beses din naming pinaasa ang mga sarili namin sa pangakong, pramis hindi na ako male-late. Na pramis, hindi na ako a-absent. At pramis, gagalingan ko na. Papasok kami sa klasrum nang bago.
Yung mga estudyante, nae-excite dahil may iba. Sabik sila dahil bago ka. May bago silang kaharap, may bago silang natututuhan, at may bago silang kayang gawin. At kapag tumagal, hindi na sila makikinig, kasi nga hindi ka na bago.
Nauubos yung concealer dahil sa eyebags, kumukupas yung lipstick sa tuwing nagdi-discuss, napupudpod yung takong sa kakaakyat-baba dahil magkakalayo yung klasrum. Ganun naman, tinatapalan natin lahat para lang huwag magmukhang luma.
Kaya lang, hindi naman natin pwedeng hilingin kung pwede lang maging bago palagi dahil sa susunod na taon, may bago na silang paboritong teacher. May bago na silang gustong subject. At ito naman ang nakaka-excite sa pagiging luma, makikita mo silang bitbit-bitbit yung mga bagong karanasan at kaalaman galing sa 'yo na dadalhin nila hindi lang sa first day.
Sigurado ako, hindi yun maluluma.
No comments:
Post a Comment