Kapag May Nagbukas ng Bintana

 Napatanong ako sa sarili, kapag may nagbukas ng bintana ng kotse sa harap ko at pinakyuhan ako, anong mararamdaman ko?

Isa yan sa mga naranasan ng mga manggagawa ng Regent, na kinuwento nila sa amin noon. Bigla ko lang naalala. Ikuwento ko na lang din dito.

Ito yung pagkakasabi ng president ng Regent Food Workers Union, nung mapadaan daw yung sasakyan ng boss nilang si Susan at Ricky See sa picketline, binuksan lang daw yung bintana ng kotse para pakyuhin sila at batuhan ng maraming limang piso.

Dagdag pa niya, dalawang dekada na raw silang nagtatrabaho sa Regent pero mababa pa sa 5K yung nakukuha nila. 12 hours daw silang nagtatrabaho, umaabot pa ng 14 hours. Walang bayad ang overtime. Minsan daw hindi na sila nakakapag-lunch dahil hinahabol nila yung nilalabas ng makinang hindi pinapatay kahit breaktime.

Kinuwento rin nila yung nangyari sa illegal na dispersal at kung paano binuwag ng mga inarkilang goons, at security guards yung welga. 20 regent workers yung hinuli ng mga pulis, yung dalawa e mula sa Defend Job Philippines, tapos isang tricyle driver na hindi naman kasali sa strike, tinawag lang siya ng pulis tapos pinosasan na.

Nung nasa loob daw sila ng kulungan, kuwento ni Mang Basilio, isa lang daw yung balde ng tubig para sa apat na tao. Kasama na roon yung pang-toothbrush. Mismong toothbrush, naghihiraman pa raw sila. Sabay-sabay daw silang naliligo at nagkakahiyaan pa. Yung isang baldeng tubig, hindi pa raw araw-araw. Tapos kapag matutulog sila, patagalid. Kapag gigising, tatayo. At kung matutulog ulit, gigilid lang ulit.

"Mahirap kasi sa kulungan, para kayong mga aso dun, mabaho." habol niya.

Ganyan winawalanghiya, yinuyurakan, at hinaharas ng mga kapitalista ang mga manggagawa.

Ang hirap i-imagine yung ilang araw nila sa selda. Kailan pa ba naging krimen ang magsalita at kumilos para ipaglaban yung sariling karapatan? Ang gusto lang naman nila ay mabayaran nang tama ng kompanyang pinagtatrabahuan nila; makapagpahinga; yung sapat na oras lang ng trabaho sana; na ituring din sana silang tao; na kailangan din nilang mabuhay; may mga anak, kapatid, magulang na umaasa sa kanila para mairaos ang araw-araw. Tiyak namang may dangal sila kumpara sa mga politikong pinapasahod nang malaki ng taongbayan pero wala namang ginagawa, ay meron naman pala, ang magnakaw at maging tanga.

Alam niyo na, pareho lang naman ang mga kapitalista at ang administrasyon natin. Yea, parehong sh*t. Tapos tayong mga ordinaryong mamamayan yung nagdudusa sa mga sh*t nila.