Ikalawang Araw

 Inabot na tayo ng madaling araw sa byahe habang nakasandal ako sa balikat mo. Parang kailan lang, tinatawanan pa kita nang sinabi mong "Gusto kita at mahuhusgahan mo ba ang nararamdaman ko para sa 'yo?" May pagtanggi mula sa akin noon tapos ito tayo ngayon, magkasama. Sabi mo pa ngang ako ang sumalba sa araw mong papalubog nang walang paalam, na ako ang pinakamagandang nangyari sa buhay mo. Syempre, kinilig ako. Biruin mo, masyadong biglaan ang pagdating mo sa buhay ko. Kaya nga hindi ko masyadong maintindihan ang oras tuwing magkasama tayo, bumabagal pero masyadong mabilis, tumitigil pero masyadong maikli. 

Tapos nagulat ako kasi bigla kang tumingin sa akin at sabay sabing "Ang ganda mo." Humalakhak ako at sumagot ng "Hala! Baliw!" Tapos nagsalita ka ulit, "Ang sagot dyan ay salamat at mahal kita." Edi biniro kita ng "Yan din ba ang isasagot ko sa gusto ko na sinabihan akong maganda?" Tapos tumahimik ka. Hindi mo alam na yung boses mo ang pinakamatamis na narinig kong nagsabi sa akin nun. Dahil sa bawat titig at mga bulong mong winiwika yun araw-araw, maniniwala ako. At kung balang araw na ikaw na lang ang magsasabing maganda ako, maniniwala pa rin ako.

Saan na ba tayo nakarating? Saan na ba umabot ang pag-ibig natin? Ilang beses na ba tayong natrapik sa EDSA? Ilang beses na ba tayong binaha sa Espanya? Ilang beses na ba tayong naligaw sa Marikina? At ilang beses na ba tayong ginabi sa kalsada? Lahat yun hindi natin napansin dahil alam mong sang-ayon ang mundo sa atin. Ikaw ang sumalba sa naghihingalo kong damdamin, ikaw ang sumalo sa mga pumapatak kong luha, at ikaw ang nagpatahimik sa nag-iingay kong mga desisyon. Hindi mo alam na sa bawat kapit mo sa mga kamay ko ay siyang pagbitaw ko sa mapait na nakaraan. Pinainit mo ang nanlalamig kong tiwala. Kaya dito ka lang sa tabi ko, samahan natin ang isa't isa.

Mahaba pa ang ating lalakarin, marami pa ang ating pupuntahan, at malayo pa ang ating lalakbayin. Hindi ako mapapagod, kahit saan, kahit kailan. Ikaw ang aking magiging kapaguran at kapahingahan. Basta't nandyan ka palagi. Basta't magkasama tayo palagi. Sumilip man sa subangan ang araw at buwan at pareho nang namahinga sa sulnopan, lisanin man tayo ng dapithapon at bukang-liwayway, basta tayo, mananatiling nakasandal sa isa't isa, magkasama. 

At ngayon, inabot na naman tayo ng papalubog na araw at nagagalak ako dahil ikaw pa rin ang kapiling hanggang sa pagtitig ng buwan.