Tuwing naaalala kong naging kami ng ex ko, nandidiri ako. Hindi ko rin alam kung bakit ko pinatulan yun. Legit ah! Baka isipin niyong bitter ako, hindi. Kahit kayo, kapag nalaman niyo lahat ng ginawa non sa akin, ay ewan ko lang kung hindi kayo magalit sa kanya.
Dati, takot na takot akong bitawan yung 4 years na relationship namin. Ang dahilan ko, sayang. Matagal na e. Akala ko kasi magbabago pa. Actually, unang mga buwan palang naman namin, nag-cheat na siya. Hanggang sa maraming beses naulit sa loob ng apat na taon. Take note, hindi siya mabait, walang mabuting taong nanloloko, at lalong hindi siya gwapo at matalino. Imagine, pinanghinayangan kong iwan yung ganung klaseng lalaki. Paano ko kaya nasikmurang bigyan ng maraming chances yung paulit-ulit na pagkakamali ano?
That time, aware akong ayoko sa ugali niya. Hindi ko gusto yung pagiging manipulative niya. Siya palagi ang nasusunod, taga-oo lang ako, kahit labag sa loob ko. Sa totoo niyan, ayoko sa kanya. Meron ba nun? Mahal mo pero ayaw mo? O ayaw mo pero mahal mo? Ang tanong, minahal ko ba talaga?
Sa tingin ko, hindi. Baka kaya ko nasabi noon na mahal ko siya dahil siya lang yung nandyan para sa akin. Paano ba naman, lahat ng tao sa paligid ko, kaibigan at pamilya, tinanggal niya. Kaya ang mangyayari, tuwing nalulugmok ako, na siya rin ang dahilan, e wala akong malapitan. Kaya ang sistema, babalik pa rin ako sa kanya. Ang tanga 'di ba?
Baka nga, hindi ko talaga siya minahal. Kumbaga kung meron man akong buburahing panahon, e yun yung nakilala at nakasama ko siya. Ako siguro yung babaeng hindi siya papasalamatan. Meron kasing mga mag-ex na nagte-thank you sa isa't isa. Dahil kahit papaano e may naiambag sa buhay nila, na pinasaya sila, na natuto sila. E ako, ano namang ipagpapasalamat ko, thank you sa anxiety ha, sa sama ng loob, sa bugbog, sa toxic na relasyon, ganon? No thanks.
Buti na lang, isang araw, bigla na lang akong nagising sa katotohanan. Na isang araw, bigla na lang akong hindi nagparamdam at nagpakita sa kanya. Ang sabi niya, ako raw yung may kasalanan kung bakit kami naghiwalay. Ako raw ang nang-iwan.
Kelan pa naging kasalanan ang matauhan? Kelan pa naging mindset ng tao na kapag ikaw ang nang-iwan e ikaw ang masama? Hays! Masarap lang palayain ang sarili. Duh!
No comments:
Post a Comment