Hindi Kasalanan ng Aming mga Damit

 Tuwing jogging, hinahabol ako ni Rommel para masabayan ako sa pagtakbo. Napapansin niya kasi, kapag nasa unahan niya ako, sinisipolan ako ng mga dumadaan, o binubusinahan ng mga sasakyan.

Napansin ko rin. At naiilang ako sa ganung sitwasyon. Kaya kapag may nakakasalubong ako, sa sama ng kanilang mga titig, hihilain ko agad yung laylayan ng shorts at top ko para pahabain, ibabagsak ang balikat, iiiwas ang tingin, at saka yuyuko. Tititigan ang katawan, ang sarili. Wala namang mali at masama sa damit ko. Pangtakbo ang outfit ko. 

May araw din na napadaan kami sa nakaparadang sasakyan ng rumorondang task force dito sa amin. May isang lalaki doon, sinundan ang katawan ko ng tingin, kinalabit ang mga katabi, itinuro ako, bumulong sa mga kasama. At kung ano man yun, tiyak na kabastusan ang lumabas sa bibig niya. 

Minsan na rin akong nasabihan ng kakilala:

"Ayusin mo nga yang suot mo."

"Hindi ka naman maganda, hindi ka naman sexy."

"Iayon mo yung damit ayon sa itsura mo."

Kapag ba hindi mahaba at makapal ang tela ay hindi na maayos? Hindi na ba presentable? Bakit ba sila ang nagsasabi kung ano ang dapat nating isuot sa ating mga katawan? Baka nakakalimutan nating may mga batang naka-pajama, dalagang naka-long sleeve at pantalon, at mga lolang nakabestida ang minolestya. Kahit maayos naman ang mga suot nila. Hindi kasalanan ng aming mga damit, kundi ng inyong mga titig, kindat, at sipol.

Mula sa:

"Palitan mo nga yang suot mo."

"Kinulang ka ba sa tela?"

"Malandi ka ba?"

Hanggang sa:

"Hi, miss."

"Anong number mo?"

"Pwede ka ba mamayang gabi?"

Takot ang maidudulot nito sa mga babae, kapag dadaan sa tahimik na kalsada o sa madilim na eskinita, mayroong nakaabang na pagnanasa. Ang iba ay lantaran pa nga. Gusto naman naming mapanatag, gusto naming magkaroon ng ligtas na lugar para sa amin. Na hindi na kami matatakot araw-araw o gabi-gabi. Hindi kailangang mag-adjust ng mga babae para sa mga bastos, manyak, at masasahol na tao. Isusuot namin ang mga damit kung saan kami palagay at komportable. Hindi ang ikli ng shorts o nipis ng tela ang magdidikta kung anong klaseng babae kami. Ang mga lalaki ang turuan nating pumikit. Sitahin sila sa kanilang pagkindat at pagsipol. Ang itigil ang pang-aabuso. Ang kanilang mga mata, utak, at libog ang may tunay na sala. Hindi kaming mga babae. Hindi kami.